الناز حبیبی در گفت‌وگو با صنعت و توریسم:
تلفن همراهتان را به سفر نبرید
الناز حبیبی طی سال‌های اخیر با حضور در سریال‌هایی همچون دردسرهای عظیم، دودکش، تا ثریا، سربه‌راه و… مخاطبان تلویزیونی را با خود همراه کرده است. او در رشته تدوین تحصیلکرده و این روزها ترم پایانی رشته کارگردانی را می‌گذارند و به گفته خودش، علت تحصیل در این رشته‌ها، بالا رفتن سطح اطلاعاتش در بازیگری و سینما است. حبیبی در فیلم‌های سینمایی ناخواسته، زاپاس، پیتزا مخلوط نیز ایفای نقش کرده است. با این بازیگر از سفر رفتن سخن گفتیم.
خانم حبیبی آیا سفر رفتن را دوست دارید؟ چقدر اهل سفر هستید؟
سفر را همیشه دوست دارم اما آنقدر اهل سفر نیستم که بگویم سالی چندین‌بار باید سفر بروم خصوصا در حال حاضر مشغله درسی دارم و ترم پایانی دانشگاه را می‌گذرانم.
من از کودکی سفر کردن را دوست داشتم اما الان هدف‌هایی دارم که ترجیح می‌دهم به آنها بپردازم تا اینکه زیاد سفر کنم.
گفتید، کمتر اهل سفر هستید. عده‌ای واقعا اینگونه هستند و سفر را چندان دوست ندارند. به نظرتان افراد متفاوتی هستند؟
به نظرم افراد متفاوتی نیستند، هرکس سلیقه و نگاهی دارد. ضمن اینکه فکر نمی‌کنم کسی سفر را دوست نداشته باشد، مگر اینکه علاقه خاصی به شهر محل زندگی‌اش داشته باشد. من هم سفر را دوست دارم اما فعلاً به دلیل مشغله درسی کمتر سفر می‌کنم.
راستی هدفتان از اینکه یک لیسانس در رشته تدوین گرفته‌اید و حالا هم ترم پایانی کارگردانی را می‌گذرانید، چیست؟ آیا می‌خواهید این رشته‌ها را ادامه بدهید؟
مسلما قرار نیست کار تدوین یا کارگردانی انجام بدهم اما من بازیگر هستم و باید درباره بخش‌های دیگر حرفه‌ام اطلاعات داشته باشم. مثلا اینکه بازیگر درباره نور و زاویه دوربین بداند، بسیار به او کمک می‌کند. شاید روزی بخواهم فیلم کوتاه بسازم اما قصدم از تحصیل در این رشته‌ها فقط این بود که درباره بازیگری و حرفه سینما بیشتر بدانم.
یک پیشنهاد برای سفر به یکی از نقاط ایران به ما بدهید.
هر سفری که می‌روید اگر تلفن همراهتان با شما نباشد، حتما خوش می‌گذرد و سفر خوبی خواهد بود. همه ما تنهای مجازی شده‌ایم. همه تلفن‌همراهشان کنارشان است. بسیاری از افراد نه‌تنها در سفر تلفن همراهشان کنارشان است و سعی نمی‌کنند از سفر لذت ببرند یا جاذبه‌های گردشگریرا به درستی ببینند، بلکه در مهمانی‌ها هم دست از تلفن‌همراهشان برنمی‌دارند. در مهمانی‌ها می‌بینیم که افراد دور هم هستند اما واقعا هرکس در حال چک کردن تلفنش است. من نامش را تنهایی مجازی گذاشته‌ام. مدت‌هاست از مهمان‌هایم خواهش می‌کنم وقتی کنار هم هستیم، تلفن همراهتان را کنار بگذارید تا بیشتر از با هم بودنمان لذت ببریم و به حرف‌های یکدیگر گوش بدهیم، در اینصورت زندگی معنا و رنگ زیباتری می‌گیرد. وقتی به مهمانی آمده‌ایم پس قرار است کنار هم باشیم وگرنه که دورهم جمع نمی‌شدیم. بسیاری از افراد وقت زیادی را با تلفن همراهشان در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرانند و این باعث میشود از اطرافیانشان دور شوند. با اینکه کارم طوری است که زیاد با تلفن سروکار دارم، اما خودم واقعا این موضوع را رعایت می‌کنم و سعی می‌کنم وقتی کنار خانواده و دوستانم هستم، کمتر سراغ تلفن همراهم بروم.
سفر کردن در ایران چقدر لذت بخش است؟
چند وقت پیش یک عکس زیبا در شبکه‌های اجتماعی دیدم. عکس را گذاشتند و پرسیدند، حدس می‌زنید اینجا کجاست؟ و بعد در پاسخ نوشته بود، تعجب نکنید اینجا اصفهان است. بسیار عکس زیبایی بود و هرکس که آن عکس را می‌دید، شاید با خودش می‌گفت اینجا کجای دنیاست که من سفر بروم و ببینم. آنجا اصفهان خودمان بود در یک روز بارانی. نگاه یک عکاس بود به یک خیابان بارانی در اصفهان. برخی می‌گویند کشور ما جایی برای دیدن ندارد در حالی که واقعا اینطور نیست و برای خود من سفر کردن در هیچ نقطه‌ای از ایران به اندازه ایران خودمان لذت‌بخش نیست. ایران پر از نقاط دیدنی و زیبایی است که می‌توانند مقاصد خوبی برای سفر باشند.
به نظرتان در بحث حفاظت از محیط‌زیست و امکان و جاذبه‌های گردشگری و توریستی در کشورمان آیا نیاز به فرهنگ‌سازی برای مردم وجود دارد؟
بله حتما نیاز به فرهنگ‌سازی وجود دارد. فرهنگ‌سازی از خانواده به جامعه می‌رسد. شاید هرکدام از ما به تنهایی نتوانیم کاری در این زمینه انجام دهیم اما یک حرکت دسته‌جمعی بسیار مفید و موثر خواهد بود. مثلا اگر وقتی من به پیک‌نیک می‌روم، در حفاظت از محیط‌زیست اطرافم و شیوه دور ریختن زباله کوشا باشم اما خانواده دیگری که به پیک‌نیک آمده، این موضوع برایش اهمیتی نداشته باشد، فایده‌ای ندارد. به همین دلیل می‌گویم فرهنگ‌سازی از خانواده شکل می‌گیرد. در واقع فرهنگ‌سازی از اجتماع کوچک به اجتماع بزرگ می‌رسد. اگر نگاه‌مان را تغییر دهیم و هر خانواده‌ای حفاظت از محیط‌زیست و اماکن باستانی برایش مهم شود، آنوقت می‌توانیم شاهد یک اتفاق بزرگ باشیم و یک هدف کلی را از جانب مردم در حفاظت از محیط‌زیست شاهد باشیم.
برایمان از بهترین سفری که در ایران داشته‌اید، بگویید.
سال‌ها پیش همراه خانواده‌ام سفری به فیروزکوه داشتم. بسیار به من خوش گذشت؛ خصوصا که تلفن‌همراه هم آنتن نمی‌داد و بیشتر در کنار هم بودیم.
برای سؤال پایانی یک غذای محلی به ما پیشنهاد بدهید.
غذا‌های شمالی بسیار خوشمزه هستند. من باقالا‌قاتق و کباب‌ترش را پیشنهاد می‌دهم.
مطالب دیگر در حوزه مصاحبه اختصاصی را درتوریسم پرس دنبال کنید.
منبع سایت:
درباره این سایت